آئین مستان

ای همسر گرامی پیغمبر / ام الائمه فاطمه  را مادر 

تبریک جنّ و انس گوارایت / کامشب خدای داده تو را کوثر 

این است نخل آرزوی طاها / این است میوة دل پیغمبر 

این است جان پاک رسول الله / این است بر جمال خدا مظهر 

این است آن سپهر که آینده / سادات عالمند ورا اختر 

از منطقش صدای خدا بشنو / در صورتش جمال خدا بنگر 

لبخند می زنند به رخسارش / سارا و مریم، آسیه و هاجر 

برگیر رو نما ز رسول الله / تا بنگرد به صورت این دختر 

تو هست خویش را به خدا دادی / حق هدیه کرد بر تو چنین گوهر 

این گوهری که داد خدا بر تو / در مخزنش نداشت از این بهتر 

این است بر رجال جهان بانو / این است بر زنان جنان سرور 

انسیه صورت است و محمد خو / حوریه سیرت است و خدا منظر 

در حیرتم که فاطمه  آوردی / یا زاده ای پیامبری دیگر 

خوانم خداش، نیست خدا راضی / گویم بشر بشر نکند باور 

دُرَی که داشت، در یم رحمت جا / سیبی که بود، نخل خدا را بر 

این است دختری که خداوندش / فرموده است، فاطمه  اطهر 

افضل ز انبیاست به جز احمد / برتر ز اولیاست به جز حیدر 

با این همه رسول خدا بوسید / او را جبین و صورت و دست و سر 

هم شخص مصطفاش مدیحت خوان / هم نطق مرتضاش ثنا گستر 

انسیه ای که خواجة لولاکش / بگرفته چون کتاب خدا در بر 

حوریه ای که پیش تر از خلقت / آغوش کبریاش شدی بستر 

آرد نماز سجده به پای او / بر خاک بندگی چو گذارد سر 

در زیر پای فضة دربارش / روح القدس گشوده ز هم شهپر 

خورشید، بی فروغ تجلایش / چون آتشی است در دل خاکستر 

چشمی که از خداش جدا بیند / گردد شعاع مهر در آن خنجر 

جز مهر او نجوشدم از سینه / جز وصف او نرویدم از حنجر 

جز ذکر او نگفته ام از آغاز / جز مدح او نگویم تا آخر 

بی مهر او قسم به خدا هرگز / جنت به هیچ کس نگشاید در 

پیغمبری نجات نخواهد یافت / بی دوستی فاطمه  در محشر 

بر خاک فضه اش نرسد هرگز / عالم اگر شود همه سیم و زر 

با یک اشاره اش همگی سلمان / با یک نظاره اش همگان بوذر 

متن اوامرش همه جا معروف / کل نواهیش همه از منکر 

یک لحظه دل برد ز دو صد یوسف / چشم افکند اگر به روی قنبر 

پای محب او به سر رضوان / جای عدوی او به دل آذر 

شد یک تنه سپاه علی ، نگذاشت / یک موی کم شود ز سر حیدر 

یک شهر با علی همگی دشمن / یک فاطمه بر او شده یک لشکر 

صحرا و خانه و اُحد و مسجد / شد در حمایت علی اش سنگر 

تا روز حشر بحر ولایت را / کشتی علی است، فاطمه اش  لنگر 

"میثم" بگیر درس ولایت را / زین مادر حسین و حسن پرور

"صدف نبوت 2"

حاج غلامرضا سازگار

مادر زهرا  سلام حق به تو مادر

فاطمه  آورده ای برای پیمبر

سیب بهشت خداست در کف دستت

کآید از او بوی ذات خالق اکبر

بیت نبوت نداشت مثل تو بانو

مادر گیتی نزاده مثل تو دختر

عقل به حیرت فتاده اینکه تو زادی

حضرت زهراست  یا محمددیگر

دسته گل آورده اند خیل ملایک

بهر تو از آیه های سوره کوثر

مخزن غیب خدای عزوجل را

گوهر نابی نبودی از این بهتر

اینکه تو زادی بود تمام محمد

وینکه تو داری بود بتول مطهر

لیله قدرت مبارک است خدیجه

قدر بدانش به حق خالق اکبر

طینتش از میوه بهشت الهی

قابله اش مریم است و ساره و هاجر

سینه موساست طور معرفت او

روح مسیحا کشد به محضر او پر

حبل متین نجات ماست همانا

رشته ای از چادرش به عرصه محشر

فاطمه یعنی تمام صورت قرآن

فاطمه  یعنی کمال احمد و حیدر

هر چه فشانند دُر، کم است به وصفش

خواجه اَسرا مگر فشاند گوهر

کوثر و طاها و قدر و نور بخوانید

کآمده در شأن او ز حضرت داور

شک نکند کس، حقیقتی است مسلّم

اینکه به او متکی است، فاتح خیبر

گردون بی نام اوست، پایش در گل

خلقت بی مهر اوست، خاکش بر سر

تا که شود جای پای فضه زهرا

رشک برد بر مدینه وادی مشعر

دخت پدر پرور است و امّ ابیها

بلکه فِداها به وصف اوست مکرر

احمد گوید مراست، روح دو پهلو

حیدرگوید مراست، همدم و همسر

خالق گوید مراست گوهر مکنون

قرآن گوید مراست سوره کوثر

حوا گوید مراست فاطمه  بانو

مریم گوید مراست فاطمه  رهبر

بر در بیت الولاش برده توسل

جن و ملک سر به سر ز ایمن و ایسر

قدر و شرف بین که پنج بار شب و روز

احمد مرسل کند زیارت این در

دل برد از صد هزار یوسف مصری

گر نظری افکند به صورت قنبر

ملک الهی پر از ذَراری زهراست

تا که شود کور چشم دشمن اَبتر

کیست به جز او که زینب آرد و کلثوم

کیست که چون او شُبیر زاید و شبّر

ای صلوات خدا و خلق هماره

بر تو و نسل مطهر تو سراسر

دختر پیغمبری و مادر بابا

ای پدر و مادرم فدای تو دختر

عطر بهشت خداست در نفس تو

روح محمد زبوی توست معطر

تو ز علی هستی و علی بود از تو

ختم رسل عاشق شما زن و شوهر

گر همه هفت آسمان شوند صحیفه

مدح تو ناید ز خلق اول و آخر

ملک وجود از قدوم توست مصفا

باغ جنان با تبسم تو منور

عالم هستی فنا و نور تو باقی

صادر اول خدا، وجود تو مصدر

روزی "میثم" ثنای توست هماره

لطف تواش بوده از نخست مقدر

استاد حاج غلامرضا سازگار

جانا به چشم خود خدا را جلوه گر بین
توحید از سر تا به پا را جوه گر بین

نور امید انبیا را جلوه گر بین
در قلب شب شمس الضحی را جلوه گر بین

خورشید می خندد،مگر ماه جمادی است
آنجا که در اوهام ناید بزم شادی ست

ایزد به ختم الانبیا کوثر عطا کرد
آئینه خود را به پیغمبر عطا کرد

یا آنکه او را مصحفی دیگر عطا کرد
از آنچه وصفش آورم بهتر عطا کرد

ناموس ذات ذوالجلال سر مد است این
دخت محمد بلکه ام احمد است این

نور قِدَم صدیقه قبل از زمانها
کفو علی بانوی بی کفو جهانها

بالامکان دائم صفا بخش مکانها
پوشیده رخسارش چراغ آسمانها

گنج خدا سرمایه پیغمبر است این
دخت ولی خون خدا را مادر است این

بگذاشت پا درعلم ، آنکو عالم از اوست
از نسل آدم زا د اما آدم از اوست

فیض مسیحا و حفاف مریم از اوست
او از رسول است و رسول اکرم از اوست

گر او نبودی دین پیغمبر نبودی
نامی بجا از احمد و حیدر نبودی

آزار خود خواندی نبی آزار اورا
دانسته دیدار خدا دیدار اورا

بوسیده دست و سینه و رخسار اورا
فرمان برد تا خالق دادار اورا

با دیدن او دل به او تقدیم کرده
یا روی پا استاده یا تعظیم کرده

قلبش خدا را مخزن سرّ نهانی
کویش نبیین را بهشت جاودانی

حُسنش محمد را کتاب آسمانی
رویش علی را آفتاب زندگانی

قرآن کتاب مدح این دختر تمام اش
تنها مدیحت خوان او باب گرام اش

این بضعه یا سین و کفو بوتراب است
ماه زمین و آسمان را آفتاب است

هم امّ احمد هست و هم امّ الکتاب است
با آنکه خورشید جمالش در حجاب است

در بحر نورش غرق،از مه تا به ماهیست
روشنگر جان رسولان الهی است

ماه جمادی،آفتاب داور است این
از هر چه گفتم،برتر و بالاتر است این

سر تا به پا،پا تا به سر پیغمبر است این
دختر ولی،خاتون روز محشر است این

این روح ما بین دو پهلوی رسول است
انسیة الحوراء زهرای بتول است

سحر از خانه حبیب خدا                                    نور محبوبه خدا برخاست

از تمام فرشتگان صلوات                                    به جمالش جدا جدا برخاست

نقل تسبیح شد نثار زمین                                 بانگ تکبیر بر سما برخاست

جان هستی فدا بر این مولود

صلوات خدا بر این مولود

تن هستی از او حیات گرفت                              جان اهی جهان فدایش باد

ساکنان زمین بقربانش                                     خلق هفت آسمان فدایش باد

آنکه را مصطفی فداها گفت                                همه پیغمبران فدایش باد

پاره پیکر رسول است این

فاطمه طاهره بتول است این

اوست آن دختر پدر پرور                                    که پدر نیز مادرش گفته

منطق وحی خوانده لیله قدر                              ذات معبود کوثرش گفته

خلق خواند بر او هماره درود                              حق سلام مکررش گفته

بوی عطر بهشت از دهنش

جان احمد درون پیرهنش

بر طواف حریم او از دور                            صد چو موسی بپای جان آید

تا کند کسب فیض از نفسش                   پور مریم ز آسمان آید

نه عجب کز پی زیارت او                          خازن جنت از جنان آید

جود و احسان و فضل سشنت اوست

آسمان زیر بار منت اوست

جان بکویش گدای خاک نشین                  دال سراپرده محبت اوست

همه هستی ثنای او گویند                      همه عالم گواه عصمت اوست

خاتم انبیا محمد (ع) را                            دیده  آیینه دار طلعت اوست

در نگاه رسول صورت او

صفحه لا اله الا هو

پرده پوشی  که زینت زن                        در لباس حجاب پیدا کرد

آفتابی که ذره اش ز کمال                        رتبه آفتاب پیدا کرد

خضر در وادی محبت او                            تشنه ای بود و آب پیدا کرد

حسینیش دو سید عالم

زینبینش نکوتر از مریم

سر من خاک پای آن دختر                        که پدر دستهای او بوسد

چهره بر خاک آورد حوری                         تا مگر خاک پای او بوسد

جبرئیل  امین بعرض ادب                         در بیت الولای او بوسد

باغ خلد رسول سینه اوست

کعبه انبیا مدینه اوست

جسم و جانی که بود از ملکوت                 پای بر چشم خاکیان بگذاشت

یکه بانوی بانوان جنان                             قدم امروز در جهان بگذاشت

تا دهد روی خود بخلق نشان                    لامکان در مکان نشان بگذاشت

جلوه ابتداست این دختر

آفتاب خداست این دختر

جبرئیل از سوی خدا آید                          تا که در محضرش سلام کند

عقل کل را خداکند مامور                         تا از این دختر احترام کند

گاه خم گشته دست او بوسد                   گه به تعظیم او قیام کند

گاه گیر د ببر چو قرآنش

گاه گوید پدر بقربانش

ای خدا جلوه ای ، نبی مرآت                    کیستی تو بتول عذرائی

فاطمه هاجر دو اسماعیل                        مریم یازده مسیحائی

چه بگویم تو را که فاطمه ای                    چه بخوانم تو را که زهرائی

مغفرت سائل قیمات تو است

هل اتی سوره کرامت توست

آفرینش بدان همه وسعت                        کفه کوچک عنایت تو است

در بیت الو لا که شعله گرفت                    مشعل مکتب ولایت تو است

بخدا راه گم نخواهد کرد                          هر که در سایه هدایت تو است

نیست جز شیعه تو را روز جزا

کسی از آتش جحیم رها

هم خدا داشت افتخار بتو                        هم نبی گفت دخترم زهراست

هم کتاب خدات کوثر خواند                       هم علی گفت همسرم زهراست

سید خیل عاشقان فرمود                        من حسینم که مادرم زهراست

همه هستی است پای بست شما

چشم "میثم "بود بدست شما

نخل میثم